2 Yaş Sendromu, 4 Yaş Ergenliği :(

Bu çocukların sendromları, ergenlikleri ne zaman biter acaba? Tabi daha asıl büyük ergenlik olan bluğ çağıda vardı dimi?

Dün akşam bizim evde ortalık baya gergindi. Uzun zamandır sinirli olmayan, bilakis gayet ılımlı, sakin olan ben dün tabiri caizse zıvanadan çıktım.

Bizim oğlan 4 yaşını yeni doldurdu. Bu arada kreşe de gidiyor. ama kreşte yaptığı faaliyetler yetmese gerek eve gelip bir de evde gösteriyor hünerini. Çok güzel bu konuda şikayetçi değilim. El becerisi de gelişmiş oluyor bir sayede.

Fakat o dağınıklıklar, kağıt kırpıntıları, pamuk artıkları, faaliyeti için kullandığı bilimum araç gereçleri... Hepsinin bir anda salona saçıldığını düşünürseniz ortalık fena karışıyor yani. Bir de üstüne üstlük ''ben toplamıcam, salak'' tarzı bir üslup..

Tabi sizinde takdir edeceğiniz gibi ben çıldırdım. Biz zaten ailece evde çalışıyoruz. Eşim, ben ve kaynım. (İşimiz web tasarım üzerine home office çalışıyoruz yani) Tahmin edersinizki benim için zor bir durum, işlerim hiç bitmiyor.

Kahvaltı, ortalık toplama, iş, yemek, evin bitmeyen işi derken oğlanında üstüme gelmesi ben de böyle bir hava yarattı. Tabi sonrada üzüldüm çocuğa yüklendiğim için. Yanlış anlaşılmasın kesinlikle şiddet uygulamadım. Kendime yaptım ne yaptıysam ağladım, ağladıkça da rahatladım.

Aslında oğlumun kardeşe ihtiyacı olduğunu düşünüyoruz şu aralar. Çünkü Utku yalnız oynamayı sevmeyen bir çocuk. İlk oyun çağına başladığından beri benimle oynadığından yalnız oynamayı bilmiyor. Evde de ona bir arkadaş gerekiyor.

Yine de çok şükür halimize. Çocuklarımız bizim herşeyimiz. Herşeye rağmen... Büyüklerinde dediği gibi: bu sayede annelerimizin değerini daha iyi anlıyoruz.